Η διάνοιξη της Αγίας Άννης στο Βοτανικό ξεκίνησε. Για ένα διάστημα 18 μηνών θα κατασκευάζεται ένα τμήμα των Ολυμπιακών Υποδομών πέντε χρόνια μετά τη διενέργειά τους. Μάλιστα οι οδοί που διαπλατύνονται θα έχουν την πρωτοτυπία να συνδέουν οδούς μικρότερου πλάτους και μικρότερου κυκλοφοριακού φόρτου. Με απλά λόγια θα είναι εντελώς άχρηστοι. Απλά διενεργούνται ως ένα τμήμα ενός εσωτερικού σχεδιασμού του τετραγώνου της διπλής ανάπλασης, χωρίς ευρύτερη λειτουργικότητα. Πρόκειται για τη μόνη διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη για την περιοχή και δεν προσκόλλησε σε περιβαλλοντικές εμπλοκές από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Έτσι, η διαπλάτυνση αρχικά της Αγίας Άννης κι έπειτα της Αγίου Πολυκάρπου θα είναι οι μόνες αποδείξεις της προσπάθειας ανάπλασης του Ελαιώνα. Στο στοίχημα αυτό μεταξύ των Υπουργείων ΠΕΧΩΔΕ, του Δήμου Αθηναίων, των αναδόχων εκτέλεσης των έργων και των δικαστικών του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι διαμεταφορείς, ως κύριοι χρήστες του χώρου, είναι οι μόνοι που υπόκεινται σε αρνητικές συνέπειες.

Αρχικά, η άτακτη δράση της πολιτείας που επιταχύνει αποσπασματικές διαδικασίες για ένα τμήμα ολυμπιακού έργου, που ποτέ δεν έγινε, ως υπόστρωμα για την εμπορική και αθλητική εκμετάλλευση του χώρου αδιαφορώντας για τις παράπλευρες επιπτώσεις.

Έπειτα, η ασυνεπής δράση της πολιτείας που σε θεωρητική βάση έχει προβλέψει στον εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό τη συμβολή του κράτους, για την ανάπτυξη υποδομών εφοδιαστικής σε εμπορευματικά κέντρα, αποδεχόμενο την ανάγκη για σημειακή λειτουργία των επιχειρήσεων διαμεταφοράς. Όμως, η προσφορά της πολιτείας δεν είναι εμφανής. Η ανάπτυξη των Εμπορευματικών Κέντρων επισπεύδεται μόνον από τον ΟΣΕ οδηγώντας την όλη διαδικασία φωτογραφικά στη μονομερή ανάπτυξη των μέσων σταθερής τροχιάς, παραμερίζοντας θαλάσσια και οδική μεταφορά. Αλλά και εκεί, τα εχέγγυα κατασκευής, οργάνωσης και λειτουργίας ήταν αμιγώς οικονομικά και τεχνικά, αγνοώντας ένα πιθανό Στρατηγικό Σχεδιασμό (Masterplan) για την ανάπτυξη και τη λειτουργικότητα της εφοδιαστικής αλυσίδας. Η υποχρεωτική συμμετοχή τεχνικών εταιριών στις κοινοπραξίες συμμετοχής, ίσως να είναι και σε αυτήν την περίπτωση η αιτία του άγονου διαγωνισμού του Θριασίου.

Για να καλυφθεί η κρατική ανεπάρκεια της τελευταίας 30ετίας για τον κλάδο της διαμεταφοράς, επινοήθηκε η προσωρινή νομιμότητα και αδειοδοτήθηκαν οι διαμεταφορικές επιχειρήσεις της περιοχής. Είναι, όμως, γνωστό ότι σε κάθε λήξη της θα βρίσκονται όμηροι της κρατικής βούλησης για την εξέλιξη του κλάδου, της ανυπαρξίας κεντρικού σχεδιασμού μεταφορών και των συντεχνιών της σιδηροδρομικής οικογένειας για τη διατήρηση της εμπορικής τροφοδοσίας.

Η πολιτεία δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της σύμφωνα με τη νομοθεσία που η ίδια θέσπισε, αγνοεί την κινητήριο δύναμη εμπορευματικής ροής της χώρας και εγκλωβίζει την αναπτυξιακή πορεία των εμποροβιομηχανικών εγχώριων και εξαγωγικών επιχειρήσεων.

Οδηγούμαστε, λοιπόν, με την ανυπαρξία του κρατικού σχεδιασμού σε λύσεις αμφίβολης λειτουργικότητας τη στιγμή που διαχέεται η άποψη ότι οι διαμεταφορείς έχουν την οικονομική επιφάνεια για να ολοκληρώσουν τη μεταστέγαση αυτοχρηματοδοτούμενοι. Η αντίληψη αυτή έχει μετατρέψει τη διαδικασία μεταστέγασης σε ένα ιδιόρρυθμο real estate εξωχρηματιστηριακής πλειοδοσίας. Έτσι, η δυνατότητα οικονομικής συμμετοχής ελαχιστοποιείται και η διατήρηση του κλάδου επαφίεται στην είσοδο κεφαλαίων από άλλες δραστηριότητες.

Μέχρι τώρα στο Βοτανικό, λειτουργεί διαμέσου του κλάδου ένα άτυπο εμπορευματικό κέντρο. Ο χώρος μπορεί να μην προσφέρει αξιόλογες υποδομές, όμως παρέχει λειτουργική διασύνδεση των εμπορικών επιχειρήσεων με τα δίκτυα μεταφοράς, κάτι που δεν προβλέπεται σε όλες τις υπόλοιπες διάσπαρτες λύσεις, ενώ την ίδια στιγμή δεν καθορίζεται ο τρόπος και η συνεισφορά του κράτους.

Η μεταφορά βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Αποφάσεις για υποδομές που ελήφθησαν δεν κατέληξαν σε εφαρμογή, το θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης της εφοδιαστικής αλυσίδας δεν εκπονήθηκε, η απελευθέρωση των αδειών κυκλοφορίας ΔΧ δεν πραγματοποιείται τυπικά, με το πλαίσιο της διαδικασίας να έχει ήδη καθορισθεί, με τα αλλοδαπά οχήματα να διενεργούν εσωτερικές μεταφορές, με τις παραβάσεις του ΚΟΚ να επιβάλλονται επιλεκτικά και μόνο σε ελληνικές επιχειρήσεις για λόγους οδικούς, εργασιακούς, υγειονομικούς, ασφαλούς μεταφοράς και φόρτωσης. Μέσα σε αυτόν τον παράλογο ελεγκτικό μηχανισμό καλούμαστε να εξελίξουμε τη μεταφορά και να εξελιχθούμε. Για να το ολοκληρώσουμε ζητείται απλά η κρατική συνδρομή για νόμιμη και λειτουργική διαμεταφορά μέσα από τη μετεγκατάστασή μας.